تصانیفی از نیایش‌سراییِ مندایی که در این‌جا ارائه می‌شوند نمونه‌هایی‌اند برگرفته از متونِ آئینیِ غنوصی‌گریِ مَندایی. این متن‌ها ترانه‌ی فقیری غریب در این دنیا را آواز سر می‌دهند، هستنده‌ای که روشنی پیشکش می‌کند، و نیز از نامه‌ای که خبر می‌دهند که با حیات در رابطه است. واپسین ترانه اندرز می‌دهد که «کوزه‌های شراب را مانید.» مهست‌چکامه‌ای به مانی قطعه‌ای پایانی از شعری مانوی است. در این چکامه که اصطلاح‌شناسی بودایی را در خود جای داده، مانی در قامتِ «بودا مانی» فهم شده، و به خاطر اندرزهایش درباره‌ی قانون راستین و نجات‌بخشیدن رنجدیدگان ستوده می‌شود. ادعا می‌شود که مانی یاری‌دهنده‌ی مردمان در چیرگی بر سَمسَرَه ــ یا چرخه‌ی زایش و باززایش ــ است تا موهبتِ نیروانا را بیابند و بنا بر این داعیه، مانی خود به مرتبه‌ی بوداسفی نایل شده است.
