این متن ترجمه‌ای است از فصل هفتم کتاب رسوایی: جستارهایی در باب بدعت در اسلام نوشته‌ی پیتر لامبورن ویلسون (حکیم بِی)، نویسنده، شاعر و اسلام‌پژوه دگراندیش. ویلسون در این فصل با رویکردی میان‌رشته‌ای و اتکا به مشاهدات میدانی، به بازخوانی مصرف آیینی مواد روان‌گردان در بستر عرفان غیررسمی اسلامی می‌پردازد؛ از آیین بَنگ در بنارس و چرس‌کشی در هرات تا زیست قلندران، مرتاضان و سادوهای حاشیه‌نشین. او نشان می‌دهد که مستی و نشئگی، در این سنت‌ها، نه انحراف از دین، که ابزاری‌ست برای رهایی ذهن و شهود باطنی.
