همه‌جور داستان

عصاره‌ی علمی‌ـ‌تخیلی پاسخی‌ست به علم و تکنولوژی بر اساس ادراک ساکنان جامعه‌ی مصرفی کالاها. علمی‌ـ‌تخیلی تشخیص می‌دهد که نقش نویسنده امروز یکسره عوض شده است ــ نویسنده اکنون صرفا یکی از آن ارتش عظیم مردمی‌ست که محیط را با همه‌جور داستان پر می‌کند. او برای آنکه بقا پیدا کند باید بیش از پیش آنالیتیک شود و به موضوع کارش همچون یک دانشمند یا مهندس نزدیک شود. اگر اصلا قرار است داستانی تولید کند باید هر شخص دیگری را از بیرون تخیل کند، بلندتر فریاد سر دهد، و آرام‌تر نجوا کند. برای اولین بار در تاریخ داستان روایی، برای نویسنده‌شدن به مایه‌ای بیشتر از استعداد نیاز است. موریل اسپارک یا ادنا اوبراین، کینگزلی امیس یا سریل کانولی چه مهارت‌های خاصی دارند که علیه مهارت‌های همنوعان‌شان در جامعه به اثبات رسانده‌اند؟ این شیب‌های لغزان‌اند که راه خروج‌شان را نشان می‌دهند.

دانلود مقاله