تازگی که به عنوان کیفیت نو بودن تعریف می‌شود، همیشه با طیف گسترده‌ای از پدیده‌ها همراه بوده است که پیش از این هرگز وجود نداشته. این مفهوم به ویژه در زمینه‌های علم، فناوری و هنر از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا آنها متقابلاً با یابِش، نوآوری و اختراع سروکار دارند. همانطور که آشکار است، این سه رشته متقابلاً اهمیت فرآیندهای نوآورانه را که در هسته‌ی اصلی آنها قرار دارد، به اشتراک می‌گذارند. به همین دلیل، پژوهش‌های اصلی در زمینه تازگی، اعم از نظری و تجربی، از قرن بیستم به بعد عمدتاً توسط مطالعات فلسفی و روان‌شناختی مرتبط با نوآوری انجام شده‌است. تازگی یکی از معیارهای اساسی نوآوری را نشان می‌دهد. بر این اساس، این مدخل با یک توصیف کلی و پدیدارشناختی از تازگی آغاز می‌شود، به ارتباط کنونی مفهوم تازگی اشاره می‌کند، نیز با ارائه چارچوبی نظری برای درک این مفهوم، بر تاریخچه آن تمرکز می‌کند، سپس پژوهش‌های تجربی مختلف و مدل‌های شناختی مفهومِ تازگی را که تاکنون شرح داده شده‌است را بررسی کرده و سرانجام رابطه اساسی بین تازگی و شایند را نشان می‌دهد.
