مقدمه‌ی ترجمه: نثر منسیوس مولدباگ، برخلاف سنت رایج در متون سیاسی و نظری، صبغه‌ای غیررسمی، گفت‌وگویی و گاه طنزآمیز دارد. او مفاهیم پیچیده را نه با زبان آکادمیک، بلکه در قالبی محاوره‌ای، گاه کنایه‌آمیز و با لحنی خودمانی بیان می‌کند؛ به‌گونه‌ای که متن بیش از آن‌که به مقاله‌ای پژوهشی شباهت داشته باشد، یادآور گفت‌وگویی تند و تیز و بی‌پرده با خواننده است.
در ترجمهٔ پیش‌رو، تلاش شده است تا لحن ویژهٔ نویسنده حفظ شود و همان حالت گفتاری و غیررسمی در زبان فارسی بازآفرینی گردد. این انتخاب نه از سر تسامح، که برای وفاداری هرچه بیشتر به سبک و روح متن اصلی صورت گرفته است. در نتیجه، خواننده در بسیاری از بخش‌ها با نثری مواجه می‌شود که به‌جای زبان معیار رسمی، به زبان روزمره و محاوره نزدیک‌تر است.
امید است این شیوه، انتقال معنا و لحن متن را برای خوانندهٔ فارسی‌زبان تسهیل کرده و تجربهٔ خواندن را به فضای ذهنی نویسنده نزدیک‌تر کند.
