آندره برتون در سال ۱۹۵۱ برای نشریه‌ی سوررئالیستی L’Âge du cinéma مقاله‌ای با عنوان «مثل گم‌شدن در جنگل» نوشت. او در این نوشته نشان می‌دهد که سینما پس از جنگ جهانی دوم کم‌کم در دام قراردادهای تئاتری افتاده است. برتون در برابر این روند هشدار می‌دهد و بر توانایی یگانه‌ی سینما برای برهم‌زدن عادت‌های ادراکی و بازگرداندن شگفتی و افسون به تجربه‌ی دیدن تأکید می‌کند؛ درست در زمانی که یکنواختی و استانداردسازی تهدیدی جدی برای نیروی خلاق آن بود. این مقاله اثری ماندگار بر جای گذاشت که هنوز هم در هم‌آوایی با جریان‌های آوانگارد و تجربی بعدی شنیده می‌شود و الهام‌بخش باقی مانده است.